เจ็บพอทนได้

"เจ็บพอทนได้"คือประโยคแรกที่แม่บอก ก่อนที่จะเสริมสวย
เนื่องจากที่ทำงานแม่ เอาเครื่องมาลงใหม่ อยู่ในช่วงโปรโมชั่น
ราคาเท่าที่รู้ จากหลักหมื่น เหลือ หลักร้อย ก็เลยลองซะหน่อย
นั่นก็คือ "เลเซอร์กระชับรูขุมขนบนใบหน้า รอยแผลเป็นจากสิว และ อีสุกอีกใส"
เค้าว่ากันอย่างนั้น ตอนแรกแค่จะให้หมอดูว่าหนังหน้าทำได้มั๊ย
สรุปว่าได้ เพราะว่าหน้าหนาอะนะ
ขึ้นไปนอนบนเตียงเริ่มจาก
เอาท่อที่มีอากาศเย็นนนมาเป่าที่หน้า ก็สบายๆดี คิดว่าคงไม่มีอะไร
แต่พอสักพักมีอะไรสักอย่างมาตี๊ดดดที่หน้า มองไม่เห็นเพราะเค้าปิดตา
"โอเคมั๊ยค่ะ"
ตอบไม่ถูกเพราะว่ามันก็เจ็บ แต่ไหนๆแม่บอกว่าเจ็บทนได้เลยตอบว่า "ได้ค่ะ"
แต่พอทำไปได้สักพักถึงรู้ว่า คิดผิด เพราะมันเจ็บ ทนได้นะ แต่น้ำตาซึม
ยังจะแถมให้อีก เด๋วจะทำตรงแผลเป็นให้เยอะๆนะคะ
ในใจเศร้าสุดๆๆ ไม่ต้องแถมก็ได้เกรงใจ เพราะยิ่งแถมก็ยิ่งเน้น มันเจ็บนะนั่น
สุดท้ายเสร็จจนได้ ประมาณครึ่งชั่วโมง ก็มานั่งประคบเย็นให้มันหายเจ็บ
รอไปเหอะ ยังไม่หายสักที จิงๆต้องทำซ้ำอีก2-3 ครั้งถึงจะโอเค
แต่ทว่า ระหว่างนั่งประคบยืนยันเด็ดขาดว่าไม่เอา ขอไม่สวยล่ะกัน
แต่วันนี้มาคิดๆดูมันก็เจ็บทนได้นะ อีกอย่างแผลเป็นอีสุกอีใส มันก็เกือบหายจิงๆ
ขอไปตัดสินใจก่อนว่าจะเจ็บทนได้ต่อไปดีรึเปล่า
แต่มันไม่ยุติธรรมก็ตอนที่พ่อทำ เค้าทายาชาให้ แต่ตอนไปทำ ทำสดๆซะงั้น เฮ้อออ